Рэзюмэ

Zusammenfassung

Streszczenie

Резюме

Résumé

Kopsavilkums

Santrauka

Рэзюмэ

Синопсис

Abstract

Герберт Шрёдтэр нарадзіўся ў 1910 годзе ў Берліне. З 1940 па 1945 год ён служыў у арміі добраахвотнікам, пазней, у якасці лейтэнанта і камандзіра кулямётнай роты. У асноўным ён ваяваў у Умані, у Славянскім раёне, пад Нікапалем і ў Курляндыі.

З 1940 па 1944 год ён быў старшым сяржантам і камандзірам узвода 477-ога пяхотнага палка ( 257-я пяхотная дывізія, змяняючая корпусную прыналежнасць, галоўным чынам 17-ая армія або 1-ая танкавая армія, група армій “Поўдзень”). З 21. чэрвеня 1941 года ён прыймаў удзел у аперацыі Барбароса ў складзе акупацыйных войск у Польшчы. Ваюючы у “Уманьскім катле”, пераважна ў рэзерве камандуючага саставу, без асаблівага ўдзелу ў баявых дзеяннях, ён дайшоў да ракі Северскі Данец. Узімку 1941-1942 гадоў ён ваяваў каля Славянску, за што быў узнагароджаны Жалезным крыжом 2 класа, сярэбраным нагрудным знакам штурмавой пяхоты, а таксама Ўсходнім медалём. У хуткім часе пасля пачатку летняга наступлення ў 1942 годзе дывізія была пераведзена у Францыю для адпачынку і абароны прыбрэжных раёнаў. Там яму было прысвоена званне лейтынанта. У 1943 годзе дывізія была зноў адпраўлена ў Славянск, у якім у той час ужо пачалося адступленне. Пасля ранення і знаходжання ў шпіталі на радзіме, дзе ён пазнаёміўся са сваёй будучай жонкай, ён служыў у Нікапале. Там ён быў зноў на той момант у трэці раз паранены, з прычыны чаго атрымаў сярэбраны нагрудны знак “За раненне”. Такім чынам яму не давялося быць сведкам знішчэння яго дывізіі ў Румыніі. У 1944 годзе ён ажаніўся. З 1944 па 1945 год ён узначальваў 3-ю роту 410-ага кулямётнага батальёну ( 10-ы армейкі корпус, 18-ая армія, група армій “Курляндыя”) у раёне Ліепаі, дзе ён быў павышаны да старшага лейтынанта і ўзнагароджаны Жалезным крыжом першага класа і нагрудным знакам у бронзе “За блізкі бой”. З 1945 па 1949 год ён знаходзіўся ў савецкім палоне ў Рызе, Смаленску і Барысаве.

Свой дзённік ён пакінуў у 1944 годзе на радзіме, але ў час уцёкаў яго сям’і рукапіс быў страчаны. У няволі ён аднавіў яго і потайкам прывез да дому.